توت فرنگی های تشنه

  به من تکیه کن! من تمام هستی ام را دامنی می کنم تا تو سرت را بر آن بنهی! تمام روحم را آغوشی می سازم تا تو در آن از هراس بیاسایی! تمام نیرویی را که در دوست داشتن دارم دستی می کنم تا چهره و گیسویت را نوازش کند! تمام بودن خود را زانویی میکنم تا بر آن به خواب روی! خود را, تمام خود را به تو می سپارم! تا هر چه بخواهی از آن بیاشامی, از آن برگیری, هر چه بخواهی از آن بسازی، هر گونه بخواهی باشم! از این لحظه مرا داشته باش... توت فرنگی های تشنه ...

زباله هایتان را کثیف نکنید!

شاید کسی شیرینی زندگی اش را درآن جستجو می کند...

 

 

توت فرنگی های تشنه ...

  نه عشقی، نه شوری ، نه حالی                      نه حرفی، جوابی و سئوالی، نه دستی که مرا دست بگیرد،                    به روزی و به ماهی و به سالی، سر غم گرفتم به دامن خدایا،                       نکرده زمانه، چه با من، خدایا بازم شکر، بازم شکر، بازم شکر، الهی،                       نظر کن به حال دل بی پناهی... در این چشم غمگین، نه اشکی که بریزم،                       از این شهر غربت، نه پائی که گریزم، دل کس نسوزد، براین قلب شکسته،                      به هر در زدم من، دری بوده که بسته، سرغم گرفتم به دامن خدایا،                      نکرده زمانه چه با من خدایا... بازم شکر، بازم شکر، بازم شکر، الهی،                       نظر کن به حال دل بی پناهی...‏ توت فرنگی های تشنه ...

 

بزن بارون ، ببار آروم ، به روی پلکای خستم !

              بزن بارون ، تو میدونی ، هنوزم یاد اون هستم...

                             با اینکه رفت و پژمردم ، هزار بار از غمش مردم،

                                           ولی بازم دوسش دارم ، فکرش تنها نمیذارم ...!

توت فرنگی های تشنه ...